"Hiç bilenlerle bilmeyenler bir olur mu?"

SOYLU NESİL

Yıl bin dokuz yüz altmış yedi, aşağıda bir okul kurulmuş

Tertemiz yüzlü gençler, can-ü gönülden vurulmuş…

Büyük bir iştiyakla yönelmişler bu okula

Yirmi birinci asra, sadece çeyrek kala…

Uzak-yakın demeden, emin adımlarla koşarak

Kalplerindeki imanla, ceyhun olup coşarak…

Hayatın bütün zorluklarına, göğüs germişler

Derin samimiyetle, bu okulu çok sevmişler…

Kimi parasız, kimi pulsuzdu, kiminin yoktu yiyeceği

Kimi yırtık, kimi yamalıydı, kiminin yoktu giyeceği…

Kimi yakın, kimi uzak, bir çoğu gelmişti köyden,

Yoktu aralarında ikilik, kaynaşıvermişlerdi birden

O yıllarda okulumuzun mevkii, en sapa yerdi

Bazıları; alaycı tavırlarla, gidilir mi oraya derdi…

Göl olurdu hemen, yağdı mı yağmur

Sanki ayaklarımızın altında, kilolarca çamur…

Önceleri bodrum katta, yatakhane ve yemekhane vardı

Kuvvetli olunca yağmur, her yeri su basardı…

Görüldüğü gibi, şartlarımız çok na müsaitti

Ama idare, öğretmen ve öğrenciler çok samimiydi…

Günün şartlarına göre, her şey sınırlı, imkanlar dardı

En çalışkanından en tembeline kadar, idealizm vardı…

Analık babalık içgüdüsüyle, çırpınırdı idaremiz

En büyük fedakarlıkları, yaptıkları kanatindeyiz…

Bu zor şartlarda bile, bütün güzellikler serildi

Hocalarımız tarafından bize, en kaliteli eğitim verildi…

Hiçbir zaman “salla başını al maaşını” demediler

Ellerinden gelen, bütün gayreti gösterdiler…

Bu azimle;gelmeye başladı başarı, her sahada

İlimde, irfanda, ahlak ve her türlü sporda…

Duyuldu dört bir taraftan, adımız ve namımız

Yüceldikçe yüceldi; itibar, şeref ve şanımız…

Siz ey değerli hocalarımız! Bize hizmet ruhu verdiniz

Bilgi ve imanla donatıp, halkın içine salıverdiniz…

İşte bu zor şartlarda yetişti, bu soylu nesil

Hepsi çevresinde faydalı, tavırları asil mi asil…

Güneş gibi ışık saçtılar, her yerde, her mekanda

Dolunay gibi parladılar, halkımızın bağrında…

Düşmediler yanlışlara, olmadılar hokkabaz

Hele! Bazılarının zannettiği gibi, hiçbir zaman yobaz!...

En büyük idealleri oldu, vatanına ve halkına hizmet

Atide! Gelmesin diye, milletinin başına hezimet!...

Bu amaç uğruna çekildi, mazideki büyük çile

Kaybetmemeliyiz! Bu itibar ve şerefimizi bile bile…

Zorluklarla yetişmiş bu nesil, hizmet yolundan sapmamalı

ALLAH’ın ipiyle kenetlenip, birbirinde asla kopmamalı!...

Milli ve manevi duygularla yetişmeyenler, halk tarafından dışlanır!

Bu duygularla yoğrulmuş; BU ALTIN NESİL, daima alkışlanır!...

Yazan: Mehmet IŞILAK