"Hiç bilenlerle bilmeyenler bir olur mu?"

Her mezuniyet bir umuda yolculuktur benim için. Geleceğin mimarları olsun diye dört yıl emek verdiğimiz gençleri mezun etmek, mutlulukların en büyüğü olsa gerekir.

Sözün bittiği yerdeyiz. Söylenecek ne varsa söyledik size. Çıkınımızda ne varsa üleştik sizle.

“Şairin “Lafını çok dinledik şimdi iş inkılapta ” dediği gibi, öğrenilen güzellikler paylaşılarak, uygulanarak büyütülmeli, çoğaltılmalı. Taşıdığımız söze, sözün sahibine güvencimiz tamdır. Şimdi taşıdığımız “ağır sözün” gereğini kuşanma vaktidir. Yolunuz açık olsun. Ümitsizlere umut, çözülen ve sapanlara istikamet ve hidayet, karanlığa nur, cehalete ilim, zulumata siracem münir olun.

Sizin ellerinizde yeşersin geleceğin güneş yüzlü çocuğu. Gönendirin bizi ve sevenlerinizi.

Olanca soğuğa, kar-kışa rağmen kardelenler gibi sabırlı, bıkmadan, yılmadan, gül yetiştirmeye devam edin! Hepiniz “Gül yetiştiren insanlarsınız.” Bunu bilin.

Adanmış bir hayat, razı olunan bir kullukta huzura varmak olsun dileğiniz. Son sözü şaire verelim.

“Madem ki ayrılığa hüküm giymiş bu yürek

Artık ölmek için yaşamak gerek

Hayatımın gözelerinden

Damıttığım bu şiiri bin kez ölerek

Sana adamamı bekleme benden

Gün gelir tütmez olursa ocağım

Acılar var bende duvağı açılmamış

Bekle

Sana onları adayacağım”